ვიცინი, ე.ი. ვცოცხლობ
პოსტი-განწყობა
მგონი დავბრუნდი
დღეს საღამოს მივხვდი რომ დავბრუნდი :)
მიყვარს ჩემი თავი ასეთი და მიყვარს რომ ვხვდები, ეს - ნამდვილია :)
(როცა ცუდად ხარ, მიზეზით თუ უმიზეზოდ, როცა არ ხარ მშვიდად, როცა რაღაც გაწუხებს - არ გეხუმრება, ვერ იცინი ისე და ვერც ხუმრობ. ძველებურად რომ ვიწყებ ხუმრობას, ისევ ისე ლაღად რომ ვიწყებ სიცილს, სიმსუბუქეს როცა ვგრძნობ ისევ და მოდის და მოდის, ვერ/არ ვჩერდები, გულთან რომ მიღიტინებს სასიამოვნოდ და თვალებში "ეშმაკურად" მოხტუნავე ალს რომ ვგრძნობ სარკეში ჩახედვის გარეშე, მაშინ ვხვდები - ისევ კარგად ვარ, ძალიან კარგად. მაშინ ვხვდები, მე - დავბრუნდი!)
როგორი საღამო იყო, იცით? - "хорошо сидим" ;) :)
და განსაკუთრებით კარგი იყო იმიტომ, რომ ყველა ასე ვგრძნობდით თავს, ყველა (ეს ყველა მინიმალური ოდენობით ვიყავით და საკაიფოდ, ძალიან), ანუ ...მივე :D
:) არის რაღაცეები, რაც არასოდეს უნდა შეიცვალოს, სულ უნდა იყოს შენს ცხოვრებაში
მგონი დავბრუნდი
დღეს საღამოს მივხვდი რომ დავბრუნდი :)
მიყვარს ჩემი თავი ასეთი და მიყვარს რომ ვხვდები, ეს - ნამდვილია :)
(როცა ცუდად ხარ, მიზეზით თუ უმიზეზოდ, როცა არ ხარ მშვიდად, როცა რაღაც გაწუხებს - არ გეხუმრება, ვერ იცინი ისე და ვერც ხუმრობ. ძველებურად რომ ვიწყებ ხუმრობას, ისევ ისე ლაღად რომ ვიწყებ სიცილს, სიმსუბუქეს როცა ვგრძნობ ისევ და მოდის და მოდის, ვერ/არ ვჩერდები, გულთან რომ მიღიტინებს სასიამოვნოდ და თვალებში "ეშმაკურად" მოხტუნავე ალს რომ ვგრძნობ სარკეში ჩახედვის გარეშე, მაშინ ვხვდები - ისევ კარგად ვარ, ძალიან კარგად. მაშინ ვხვდები, მე - დავბრუნდი!)
როგორი საღამო იყო, იცით? - "хорошо сидим" ;) :)
და განსაკუთრებით კარგი იყო იმიტომ, რომ ყველა ასე ვგრძნობდით თავს, ყველა (ეს ყველა მინიმალური ოდენობით ვიყავით და საკაიფოდ, ძალიან), ანუ ...მივე :D
:) არის რაღაცეები, რაც არასოდეს უნდა შეიცვალოს, სულ უნდა იყოს შენს ცხოვრებაში
Comments
da mec davbrundi ise. me cota sxvanairad ogond :-):-)
backstreets back, all right :-):-):-):-):-)
I Love You ! ! !
:-):-):-)
I Love You tooo, my dear! :) :) :)
და შენ ხომ იცი, რომ ერთი დიდი ნაწილი ხარ იმისა, რაც არასოდეს უნდა შეიცვალოს და არ შეიცვლება ;) :)
აუ ჩემი ის პოსტი თუ წიგნის ერთი თავი გამახსენდა, სადაც კაკ რაზ puzzle-ს ვადარებდი ჩვენს ცხოვრებას, სადაც ირინა და შენ ფიგურირებთ უსახელო პერსონაჟებად და სადაც ერთი ნაწილი აკლია სურათს...
კეთილი ჩანაწერია ძალიან
როგორ მინდა ხოლმე რომ ეს განწყობა სადღაც მოვაქციო, ჭურჭელში (თუნდაც ზიარჭურჭელში :)))) ) და არასოდეს გაიქცეს.
ხომ არის დღეები, საღამოები, რომლის ”დაკონსერვება” გინდება და მერე, როცა მოგინდება, გახსნა :)
აი გუშინ მაგალითად სიცილის ჭია მყავდა შეჩენილი და დაბოლილივით ვიქცეოდი, მგონი. თუ სიტყვიერად და თუ გახმოვანებით - სიცილით, ვერ ვჩერდებოდი.