просто улыбнись :)

რა მჭირს დღეს?! არა, რაღაც მჭირს ამ ბოლო დროს და დღეს განსაკუთრებით :)

გქონიათ (ნუ, რა თქმა უნდა გქონიათ) ასეთი შეგრძნება, სავსე რომ ხარ, კი არა და გადავსებული რაღაც დადებითი მუხტით და იმდენად кипит это რომ ფიქრობ რამე არ მოხდეს, ფიზიკურად გრძნობ რომ ეხლა შეიძლება ცოტაც და ან აიწიო ჰაერში, ან რაღაც მოხდეს გარშემო, ან არ იცი, რა... ხანდახან ეს წინათგრძნობაა (ყოფილა ასეც, რაღაც ძალიან კარგის წინათგრძნობა), ხანდახან უბრალოდ ისეა და მერე რა :)

ბრმას თვალებს რომ აუხელენ და ყველაფრის დანახვა უხარია, ყველაფერს ეხება და იღიმება, ასე მჭირს: я вижууууу! :)))))) - ასე :)))

მგონი სიკვდილის წინა ბოდვაააა :)))) предсмертная агония :))))))

ვგიჟდები ჩემი მეგობრის დიიიდ აივანზე და ზაფხულის არჩვეულებრივ საღამოებზე იქ (ეს გუშინდლიდან გამოყოლილი განწყობაა).
გუშინ ღამე იქიდან მოვდიოდი და გზაში ძალიან მომაწვა ემოციები. უცებ მივხვდი რომ მინდა ასე იყოს სულ და ძალიან გული მწყდება უკვე, რომ ბევრი რაღაც ჯერ კიდევ წინ კი არ მაქვს, არამედ უკვე უკან არის... და დაშვებაც კი არ მინდა იმისა, რომ აღარ იყოს ოდესმე ის, და ისე, რაც და როგორც მე მიყვარს ამ ცხოვრებაში...

ვგიჟდები ყველა ჩემს მეგობარზე ერთად და ცალ-ცალკე, ყველა ”ჩემს...”, აი ”ჩემი” რაც არის მართლა და ვინც არის, ყველაზე ვგიჟდები.

ყველა ეს ურთიერთობა მიყვარს და ყველა ამ წამის შერგება მინდა, ყველაფრის. ყველა მომენტის. დილით ძლივს ადგომით და ოჯახის წევრებთან ურთიერთობით დაწყებული...

მერე... მერე სამსახურში ადრე მოსვლები და ”პრივეტ”ები... ახალგაღვიძებული სარკე, მეილების შემოწმება. მერე ქვევით დელისთან ბოდიალი საუზმის მოსაპოვებლად და ისევ ამოსვლა და მერე სამზარეულოს რიტუალები, ნელ-ნელა ხალხი რომ ემატება და უკვე ბევრი ”პრივეტ როგორ ხარ კარგად შენ რას შვები შენც ძალიან ლამაზი ხარ და არა გოგო ჩემი ფერია და კი უკვე ზაგარი მაქვს და სერიოზული და არასერიოზული საუბრები და ა.შ.”ები
მერე ყავა და უკვე ხალხმრავლობა სამზარეულოში და ამბები და ჭორაობები და გარჩევები და მერე ყავის ჭიქით დერეფანში ნელა გამობოდიალება და ოთახებიდან და ოთახებში შეძახილ-გამოძახილები და მერე უკვე კომპთან მოთავსება


ბევრი საქმე შენ რომ სჭირდები ყველას და ბევრი ტელეფონები დამეილები და ცხრილები და თვითრეალიზაციითგამოწვეულიკმაყოფილება და ა.შ. (უარყოფითზე ამჯერად умалчу :D )

შუალედები. შემთვევით დანახული взгляд, ისე შემობოდიალებული ”მეზობელი”, ისე შებოდიალებული შენ. აუ კიდე რამდენი რაღაც... ძალიან მადლობლები და უბრალოდ დადებითად განწყობილები... და ა.შ.........

ხანდახან და ამ ბოლო დროს განსაკუთრებით მკვდარი თვე და ცოტა საქმე და ბევრი დრო და უსაქმურობა და ინტერნეტში ბოდიალი

მარტო ჩვენი ოთახისთვის გასაგები ტონკი ხუმრობები და არა მარტო :))))

შესვენებები გარეთ და დიდხანს ბოდიალი კარგ ამინდში

და ა.შ. და ა.შ. და ა.შ.

ვარჯიში საღამოს, ჩვენი დარბაზი, სარკეები, ქალები, გოგოები, თან ვარჯიში და თან ლაპარაკი, женские разговоры, თან მაიმუნობა და თან ძალიან სერიოზულად და მონდომებით ”საქმის კეთება”, იქიდან ძალიან მსუბუქად და კარგ ხასიათზე გამოსვლა და ფეხით ბოდიალი...

საღამოები. საღამოები მეგობრებთან, ახლობლებთან, გარეთ, შიგნით, სადმე, არსად, მარტო, ბევრნი, ცოტანი, ვიწრო, ფართო, ხანდახან - სახლში, მონატრებულად სახლში, ტელევიზორთან, წიგნით, სავარძელში, ტახტზე, ოჯახში, ხან - კომპი, ხან - შორეული კონტაქტები...


ეზო, ჩემი ეზო, გარშემო... ”აქ მე ყველა მიცნობს” :))) მეზობლები, ეზოელები, უსაქმური, ძველი, მაგრამ შენს დანახვზე მაინც ძალიან გათავაზიანებული ბიჭები, აფთიაქების და მაღაზიების ნაცნობი გამყიდველები, ”საპოჟნიკი”, შესვენების კაფეს ნაცნობი ოფიციანტები...

ხან ერთფეროვნება და ხან მრავალფეროვნება. ხან ერთი და იგივე და ხან სხვადასხვა...

ხან უცხოო, სულ უცხო, სულ ახალი და თუნდაც ძალიან ხანმოკლე...

მერე შაბათ-კვირა, რომ ვაფანატებ, ისეთი.... ზაფხულის - განსაკუთრებით....

და ჩემი საყვარელი ქუჩა, ჯერ კიდევ რომ არაფერი იყო იქ და ცოტა ვინმემ რომ იცოდა, ჯერ კიდევ მაშინ რომ ვაფანატებდი და დავსეირნობდით კიდეც იმ ქუჩის გავლით... ის ქუჩა...
აუუუუუ.... ეხლა კი ოფიციანტებიც კი ნაცნობი იმ ქუჩაზე... და კიდევ...

აი ყველაფერი, რა. ელემენტარული მომენტები. ასეთი ახლობელი ადამიანი ასე ახლოს რომ ცხოვრობს და სამსახურში ტაბელის მიწკაპუნების მერე შემიძლია ჩავირბინო და დამეხმარონ, ეზოში რომ ერთი მხვდება და მეორე ჯერ კიდევ სახლში, ეს...

უბრალო და თან ძალიან ღრმა ურთიერთობები

თქმა რომ არ უნდა ისეთი რაღაცეები, ისედაც რომ ვიცით

просто что-то переполнило меня. это - лето и предвкушение моря, это просто жизнь, это тепло к близким и радость от того что ты - живешь, чувствуешь и улыбаешсья :)