ეს იქნება წერილები, რომლებიც არ გაიგზავნება. ნახე, მთელი კვირაა არ მომიწერია. ახლა ვფიქრობდი, ბოლო 2 წერილს მაინც გადავხედო, რა იცის და რა არა მეთქი. უკუღმა რომ დავიწყო, ანუ ბოლოდან? უფრო სწორად, ალბათ არაფერსაც არ დავიწყებ. გავხსენი და ვიფიქრე, ისევ დავხურო მეთქი. არა და პერიოდულად იყო რაღაცეები, რომ მინდოდა, უცებ მომეყოლა, გამეზიარებინა. არაფერი განსაკუთრებული, რაღაც დეტალები ყოველდღიურობიდან, რომლებიც განწყობას ქმნის. მაგრამ, როგორც ყოველთვის - ან მაშინვე, ან არასდროს, მერე კარგავს ხოლმე ელფერს. ეტყობა არ ვარ წერის განწყობაზე. დღეს საღამოსკენ სახლში რომ დავბრუნდი, მივხვდი, ვსო, აღარც ვარჯიშზე წავალ დღეს, არც არავინ მინდა მოვიდეს. ჩემთვის მინდა მშვიდად ვივახშმო, არც ვიმუშაო, არც ვიმეცადინო, უბრალოდ სერიალს ვუყურო, მოვდუნდე, ღვინო მოვწრუპო. მოკლედ, არაფრის კეთებით ვისიამოვნო. და ასეც ვქენი, არაფერს შეუშლია ამაში ხელი. გუშინ საღამოს დავამთავრე კიდევ ერთი აუდიო წიგნი. იმ დღეს მითხრა ერთმა მეგობარმა, ლიტერატურათმცოდნეები ამბობენ, აუდიოწიგნების მოსმენა არ ითვლება წიგნის კ...
Comments
მარტივი და მშვენიერია ეს ყველაფერი და შევირგოთ, ცის:)))
არა, არ მეშინია, უბრალოდ არ მინდა გამიაროს :) ნუ, ყოველ შემთხვევაში - დიდხანს არ გამიაროს და მერე - უბრალოდ მშვიდ და ღიმილიან განწყობაში გადაიზარდოს, მართლა სულ აჟიტირებული ხომ არ ვიქნები :))))
ხო და მეც მივხვდი, რომ სწორია :) და მაგრა გამეხარდა, რომ დავბრუნდი :) იმიტომ რომ რაღაც ხნის განმავლობაში მიძინებული იყო, ან ნახევრად მიძინებული ჩემი ის თვისებები, რაც ძალიან მიყვარს, და ის, რომ ძალინ მხიარული ვიყავი და სიცოცხლის ხალისით და სიყვარულით სავსე, ეხლა მახსენდება და ვხვდები, რომ ეს ჩემი ჩვეული მდგომარეობაა. სამწუხაროდ ისეთი სიხშირით არ ვლინდებოდა აქამდე და იმედია აწი დომინანტური იქნება :)აუ რა ვიბაზრე :))))
ვიპუსწი იო, ვიპუსწიიი:)))))
უბრალოდ არ მინდა მერე ერთბაშად დაუჯდეს ელემენტები :)