Posts

Showing posts from August, 2011
ასე ძალიან მგონი არასოდეს გამჭირვებია თბილისში (და საერთოდ, საქართველოში) დაბრუნება. I don't believe in life after... "არ ვიცი, რა უნდა დავარქვა". ჯერ-ჯერობით ვერ ვხვდები, როგორ უნდა განვაგრძო ძველ რიტმში ცხოვრება. პრინციპში, რაც უფრო გვიან ჩამითრევს აქაურობა და რაც მეტხანს დავრჩები ჰაერში ოდნავ აწეული და ნეტარი, მით უკეთესი.

აგვისტოს რაფსოდია. ახლა. მერე?

მარტოობის 9 დღე-ღამე. კალიების გადაფრენა. ივლის-აგვისტოს ხვატი. ცარიელი თბილისი. სიმშვიდე. წიგნი. ტვ. გასვლა მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში. ისე - არ ღირს. ცოტა საქმე. უკვე ბევრი - უსაქმურობა. მოგვარებული საკითხები. აღებული ნომერი. ყველაფრის ჯავშანი - უჯრაში. გამოუყენებელი ვიზა - პასპორტში. პასპორტი - უჯრაში. წასაღები ნივთები - კარადაში. შეზლონგზე წასაკითხი წიგნი - საწოლის გვერდზე/"ღამის მაგიდაზე". ჯერ ცარიელი ჩემოდანი - საძინებელში. კატა, რომელსაც სცხელა - სასადილო მაგიდაზე. კალია - ფარდაზე. მე - სავარძელში. სკამზე. ლოგინში. ოთახებში. ხანდახან - მე შინა და მე გარეთა. მე - მცხელა. გაფუჭებული ვენტილატორი - "ლოჯში". მაინც სიგრილე - სახლში. მე ც - სახლში. მხოლოდ მე და Echo/Sound Test - სკაიპში. სიმშვიდე - ჩემში. და 6 აგვისტოს მოლოდინი ც . სულ რაღაცას ელოდები ადამიანი. ამჯერად - დასვენებას. სრულ დასვენებას ყველაფრისგან. განცხრომის 9 დღეს, რომელმაც ისე უნდა დამმუხტოს, რომ 1 წელი გამყვეს. ყველა მიმოფანტულია. ოჯახიც. მეგობრებიც. ზოგი - აგარაკზე. ზოგი - სხვა ქალაქში. ზ
Вернейший способ сдержать слово — не давать его. ნაპოლეონმაო, და რა ვიცი... ეს უბრალოდ იმიტომ, რომ რამე დაიწეროს აქ. ლექსზე გაჩერება არ შეიძლება