©

უკვე ორი თვეა, შეიძლება მეტიც, ამის დაწერას ვაპირებ და მავიწყდება/მეზარება/ვერ ვიცლი/ვერ ვახერხებ. ჰოდა ასე გადავდებდი კიდევ საუკუნოდ, ჩემგან დამოუკიდებლად რომ არ გააქტიურებულიყო ეს თემატიკა ჩემ სამეგობროში.  ნუ გააქტიურებულიყო, ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, მაგრამ ხშირად საუბრობთ სიზმრებზე და სიზმრისეულ შეგრძნებებზე? არა, ალბათ. და რა უცნაურიც არ უნდა იყოს, ის, რაც ბოლო დროს სულ მიტრიალებს თავში, ის ერთი-ორი დღეა აქტიურად განიხილება ჩემ ერთ-ერთ სამეგობრო წრეში: აღმოჩნდა, რომ ჩემ ერთ მეგობარს, კერძოდ კი კალოს, განუხორციელებია კიდეც ის, რაც მე ამდენი ხანია ჩაფიქრებული მაქვს (მაგრამ არა გახმოვენებული). კიდევ აღმოჩნდა (და ეს მისგან გავიგე), რომ ის, რაზეც ვფიქრობდი, წინა საუკუნის დასაწყიში განუხორციელებია რამდენიმე დიდ სურეალისტს. ჰოდა უკვე აღარ შეიძლებოდა, ზოგადად მაინც რომ არ შევხებოდი ამ თემას (მეგობრებო, მადლობელი ვარ თემის გააქტიურებისათვის და თქვენდაუნებურად სტიმულის მოცემისათვის - ბოლოს და ბოლოს დავმჯდარიყავი და დამეწერა). არა და აზრზე არ ვარ, რა დავწერო. უბრალოდ, ჯერ გეტყვით, რა მინ

ბრავო! ბრავოო! ბის! წინადადება შემომაქვს, 2 წელიწადში ერთხელ კი არა, წელიწადში ორჯერ გავაკეთოთ ასეთი იმიტაციები, ოღონდ უფრო გავამრავალფეროვნოთ და მცხეთასთან ომის ინსცენირება მოვაწყოთ. პირდაპირ ეთერში ყველა არხით გავაშუქოთ! აბა ეს რა იყო, ასე კარგად ვერ დაიზაფრა ხალხი. слабо! ერის გენოციდი თუ გვინდა უიარაღოდ, ცოტა უნდა დავიხვეწოთ. ასე მხოლოდ გულით ავადმყოფებს, მოხუცებს და მაქსიმუმ ჯერ არ დაბადებულებს შეიძლება მოვუღოთ ბოლო. კადრები უნდა იყოს აუცილებლად შესაბამისი: მაგალითად, ზამთარში - ზაფხულის და ზაფხულში -ზამთრის კადრები დაეჭვებას გამოიწვევს. გარდა ამისა, დღისით არავის გაუგია აფეთქების ხმა და არსად გასულა სიუჟეტი, არა და ბევრი კადრი დღის იყო. ესეც არასწორია. ესეც ჩვენი მინუსი. ნუ, ის, რომ არც ექსპერიმენტი და არც სიმულაცია/იმიტაცია არ ეწერა ზედა/ქვედა მარჯვენა/მარცხენა კუთხეში, ეს მაგარია, რა თქმა უნდა, ვერ დაგვიკარგავენ ამ მიგნებას! ისიც დასაფასებელია, რომ საქმეში ქრონიკა ჩაერთო მთელი სერიოზულობით. მაგრამ მაინც слабо! ხო, კიდევ, საპირველაპრილოდ რომ არ გავიდა ეს გადაცემა, ან ბოლოს რომელ

ჭერი ასწიეთ კი არა, მგონი იმ ჩემს მიერ შექმნილ "parfüm"-ს ავხადე თავი. დაყნოსეთ - გუშინ. ორი წლის წინ

თუ ვინმეს გეცნობათ ეს სიუჟეტი და შეგიძლიათ დამეხმაროთ, არ დაიზაროთ :) ან ფილმი, ან წიგნი, სულ ერთია. მიმასწავლეთ ინტერნეტის უკიდეგანო სივრცეში. ამაოდ ვეძებე :) მოკლედ, ამოვიკითხე ერთ წიგნში და დამაინტერესა. დიალოგს მოვიყვან იქიდან და რამეს თუ გეტყვით ეს დიალოგი, მომწერეთ - Это напоминает мне одну старую картину. Там участвовал Джон Гарфилд. Они сели на корабль, на котором не было ни одного моряка, и в конце концов это оказался корабль смерти. - Да, это по пьеса Сеттона Вейна სულ ეს იყო, რისი თქმაც მინდოდა

ჩათვალეთ რომ ეს draft-ია. გამოქვეყნებული. შაკიკის შესახებ უნდა დავწერო. უბრალოდ ისეთი შეტევა მაქვს ახლა სწორად შაკიკის, რომ ვიცი, ძილის გარდა ვერაფერი მიშველის. ასე რომ ისტორია, შედარებები, შეგრძნებები და იქნებ საინტერესო პოსტიც - მერესთვის. ეს უბრალოდ რეკლამა იყო. ჩემი ლუის კეროლისადმი სიყვარულის და ალისასთან თავის გაიგივების ქვეცნობიერი მიზეზები - რეკლამის (ძილის) შემდეგ. ც-ს ბლოგზე. არ გადართოთ Мигрень - благородная болезнь...

2-3 დღეა პერიოდულად მიტრიალებს თავში ეს სახელი, ბრედბერის მოთხრობის სახელი: Время в полёте твоём. აღმოჩნდა, რომ სხვა ვერსიაც არის, სხვისი თარგმნილი და შესაბამისად ოდნავ განსხვავებული, სახელიც ოდნავ სხვა - Время, вот твой полет. მე ის, პირველი მომწონს! Время в полёте твоём... შინაარსი? არ მახსოვს. გადავიკითხავ, არ არის პრობლემა. ბრედბერის ხასიათზე ვარ. თუ განწყობაზე. მუსიკაც კი მესმის, როცა ამაზე მეფიქრება ( ოღონდ ის მუსიკა არა, პოსტის ბოლოს რომ ისმის. პრინციპში, 2 ნაწილიანი პოსტი გამოვიდა. სხვანაირად დავიწყე და სხვანაირდა განვითარდა :) შეერია ცოტა სხვა ნოტები. თუმცა, плавно გადავიდა, ასე რომ - იყოს. ეს ბოლოს ჩამატებული კომენტარია, პოსტის გადაკითხვის მერე ჩამატებული. სათაურიც მერე დაიბადა, ბოლოს.). სიმშვიდე. სიმშვიდე მიყვარს. ის, რომ მშვიდი ვარ, ერთია, მაგრამ მეორე ის არის, და ძალიან სასიამოვნო, უცებ საიდანღაც რომ მოვა და დარჩება, დიდი ხნით რჩება სიმშვიდე, შინაგანი და სითბოსჩამღვრელი. შენგან დამოუკიდებლად რომ მოდის (დაახლოებით 6 თვის წინ მოვიდა და დარჩა :) უბრალოდ პერიოდულად მავიწყდება