©

დავბრუნდი, ანტრეში დავბრუნდი. ვალმოხდილი დავბრუნდი ვალმოხდილი - ქალაქის წინაშე (ჩემი წილი მერი ავირჩიე). რატომ არ მოვდიოდი ხოლმე აქამდე ანტრეში სამუშაოდ მეთქი, ჩემ მეგობრებს მივწერე. არა და რამდენი ხნის ტრადიცია მაქვს უკვე. სად იყო ჰოუმ ოფისი და კორონა, მე რომ სტარბაქსიდან და ანტრედან ვწერდი და ვმუშაობდი. სტარბაქსი ჩვენ არ გვეღირსა და ანტრე მაინც გვაქვს. ხოდა დავსკუპდი ისეთ ადგილას, მე რომ მიყვარს, ფანჯარასთან, მაღალ გრძელ მაგიდასთან, მაღალ სკამზე და გაიღვიძა ძველმა ემოციებმა. ბაქოში ჩემი საყვარელი საქმიანობა და კვირის ერთ-ერთი საყვარელი ნაწილი იყო ეს: კვირაში ერთხელ, საღამოს ანტრეში ან სტარბაქსში ფანჯარასთან დაჯდომა და წერა, კავშირი ამ სამყაროსთან :) მაშინ ცოტა სენტიმენტებით იყო ალბათ ნაწერები გაჯერებული, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ მშვენივრად ვიყავი იქ, ასეთ (თავისუფალ) დროს "თბილისი იყო ურთიერთობა" მენატრებოდა.  და პრინციპში, ახლაც მენატრება, ასე გამოდის. აი საშინელი სადღეგრძელო რომ იყო 90-ებში: იმას გაუმარჯოს, გვერდზე რომ გყავს და გენატრებაო, ეგრე მენატრება :) რატომ და ი