©

ავტობუსში ვზივარ. დღეს პირველ გზაზე მაინც საოცრად გამიმართლა. მეტროდან ამოსული ავტობუსის გაჩერებაზე რომ მივედი, ტაბლოზე სასურველიბნომრის გასწვრივ 1 წუთი ეწერა, რაც ამ რამდენიმე თვის მანძილზე არასოდეს მომხდარა. გზაც თავისუფალი იყო და ავტობუსიც თითქმის ცარიელი მთელი გზა. ნუ ცარიელში ვგულისხმოვ, რომ 2 გაჩერებაში დაჯდომაც კი შევძელი, ისე რომ სინდისსაც არ შევუწუხებივარ :) საცობების არ არსებობის მიუხედავად ნახევარი საათი მაინც მჭირდებოდა და გადავწყვიტე, მუსიკის ნაცვლად ტრადიციულად აუდიო წიგნი ჩამერთო. ოღონდ არა ის, რაც ბოლოს გავწყვიტე. იაპონელი მწერლების სიმძიმის ხასიათზე ნამდვილად აღარბვუყავი. საშობაო მსუბუქი განყობა უფრო მინდოდა მოეტანა და შეენარჩუნებინა წიგნს. და უცებ მივხვდი, რომ ამ ნიშნით უნდა დამეწყო ძებნა.  ცისია რისი ცისიაა, რამის პოვნა მოინდომოს და ვერ იპოვოს. 5 წუთში უკვე დიდი არჩევანიდან ნაწილი გაფილტრული მქონდა და საბოლოოდ არჩევანი ჩემთვის აქამდე სრულიად უცნობ და მსოფლიოს მასშტაბით საოცრად დიდი ტირაჟით გაყიდულ და აწ უკვე სერიად ქცეული წიგნების პირველ, ორიგინალ წიგნზე შევაჩერე არჩ