... :)

კარგად დაიწყო დღე.
მართალია გამაღვიძეს.... მივხვდი რომ საქმიანი ზარი იყო, ჩავახველე, ავიღე მობილური, ვითომ მეღვიძა :D ვილაპარაკე და 5 წუთში უკვე ჩართულ კომპთან ვიჯექი და საქმიან წერილს ვგზავნიდი. მერე რა? :)

მერე გასასვლელი ვიყავი, და კინაღამ დავაგვიანე, იმდენი ხანი ველაპარაკებოდ-ვემშვიდობებოდი ჩეთში მეგობარს, და ძაააააააალიან ბევრი ვიცინე(თ) :D

დილიდან რაღაცნაირ ხასიათზე ვიყავი, სიცილის, მაიმუნობის, ცანცარის, მხიარულების და ამ საუბრის მერე კიდევ უფრო გამხიარულებული გავედი სახლიდან

საქმეს სულ ნახევარი საათი დასჭირდა. მერე - მეგობართან, რომელთან სტუმრობაც ძალიან მიყვარს. და დღისით მასთან მისვლას ხომ კიდევ უფრო მეტი და სხვანაირი ხიბლი აქვს :)

ვისაუზმეთ, ვუსმინეთ კლასიკას, ვისაუბრეთ, ვიცინეთ, ვისადილეთ :) და წავედით სადღესასწაულო ლოცვაზე (გილოცავთ ”ნინოობას”) :)

კარგი იყო ყველაფერი....

მმმ და ისა კიდე... არაფერი :)

მერე ამოჩემებული კაფე, სადაც завсегдатые ვართ, + - რამდენიმე მეგობარი, მერე სეირნობა ფეხით და ბოლოს მოვედი სახლში და ელვის სისწრაფით გავანადგურე 1,5 შეკვრა MELLER მმმ (ეს სხვა მმმ-ა, ან ის, ზევითა არის სხვა :D ) ! ძალიან გემრიელი რამეააა :)

ხო, და კიდე ის, რომ გადაწყვეტილება მაქვს მისაღები, მე ვდგევარ ”არჩევანის ზღვარზე” :) ვილაპარაკე ბევრი, ვიმსჯელე ჩემთვის და ბოლოს მივხვდი რომ არ ღირს აღელვება. და ისევ დავმშვიდდი. ყველაფერი მოგვარდება და ისე გამოვა, როგორც საჭიროა. და არაფერი პრობლემატური არ არის რაც მთავარია.

და საერთოდ, ეს 2 დღეა საოცრად დამშვიდებული ვარ. აი, ასე, ერთი ხელის მოსმით მოხდა ეს, თავისით. და იცით რა კარგია?!

დღეს დღისით ვიჯექი სკამის საზურგეზე ოდნავ გადაწეული, ყავა, სიგარეტი, მეგობარი და ვეუბნებოდი, რომ ასეთ დროს ხანდახან მეშინია კიდეც, ასე კარგად რომ ვარ, მინდა რომ არ გამიაროს ამ განწყობამ მეთქი. ”-”მ რა თქმა უნდა მითხრა რომ ცხადია გამივლის, და უნდა ვიცოდე ეს :D ვიცი :) მაგრამ ისიც ვიცი, რომ მერე კიდევ დაბრუნდება
და საერთოდ - жизнь все-таки хорошая штука ;)
არა?! :)

არა?! :)