დილიდან მინდოდა ტკბილი. არა, დილიდან არ მინდოდა. დილიდან წერა მინდოდა მგონი. უბრალოდ, ახლა მოვიცალე დღის სხვადასხვა ეტაპზე თავში მოსული ფიქრების თუ ემოციების გადმოსაცემად. დილა/შუადღე: ვასაძე, ბედნიერებას ძებნა მართლა არ სჭირდება. ბედნიერება ხშირად უბრალო დეტალებშია, აი ასეთ ელემენტარულ დეტალებში: ბედნიერებაა, როცა გაქვს შესაძლებლობა, დილით წახვიდე ვარჯიშზე, ისიამოვნო იოგას კლასით, მერე კიდე არასაქმიან საქმეზე, მერე მოხვიდე სახლში და წინასწარ გიხაროდეს, რომ ახლა ძალიან გემრიელ რამეს მოიმზადებ და მშვიდად ისიამოვნებ გვიანი საუზმით. ბედნიერებაა სტუდენტებთან ურთიერთობა, ბედნიერებაა, როცა დამშვიდობებისას გეტყვიან, მადლობა, რომ ასეთი კარგი იყავიო (იყავი იმიტომ, რომ სულ 1 სემესტრი მოგვიწია მუშაობა). საღამო: შაკიკის პირველი ნიშნების მიუხედავად, მაინც წავედი ივენთზე. მერე, უკვე სახლში დაბრუნებულს, ჩემი თავი მახსენდებოდა ადრეული ახალგაზრდობის ეტაპზე. ყველგან რომ უნდა წავსულიყავი, დაღლილობის მიუხედავად, თითქოს მეშინოდა, რამეს არ გამოვკლებოდი. ხოდა დღესაც წავედი. ხმაურიან ნა...
Comments
მარტივი და მშვენიერია ეს ყველაფერი და შევირგოთ, ცის:)))
არა, არ მეშინია, უბრალოდ არ მინდა გამიაროს :) ნუ, ყოველ შემთხვევაში - დიდხანს არ გამიაროს და მერე - უბრალოდ მშვიდ და ღიმილიან განწყობაში გადაიზარდოს, მართლა სულ აჟიტირებული ხომ არ ვიქნები :))))
ხო და მეც მივხვდი, რომ სწორია :) და მაგრა გამეხარდა, რომ დავბრუნდი :) იმიტომ რომ რაღაც ხნის განმავლობაში მიძინებული იყო, ან ნახევრად მიძინებული ჩემი ის თვისებები, რაც ძალიან მიყვარს, და ის, რომ ძალინ მხიარული ვიყავი და სიცოცხლის ხალისით და სიყვარულით სავსე, ეხლა მახსენდება და ვხვდები, რომ ეს ჩემი ჩვეული მდგომარეობაა. სამწუხაროდ ისეთი სიხშირით არ ვლინდებოდა აქამდე და იმედია აწი დომინანტური იქნება :)აუ რა ვიბაზრე :))))
ვიპუსწი იო, ვიპუსწიიი:)))))
უბრალოდ არ მინდა მერე ერთბაშად დაუჯდეს ელემენტები :)